House for Sale š”
Kijkend naar de datums van de vorige posts realiseerde ik mij dat er al enige tijd geen bericht geplaatst is. Niet alleen past dat in de coronatijd die alles leek stil te zetten, maar het zat ook in het idee dat De Dingen Die Gebeuren niet zo interessant zullen zijn voor het miljoenenpubliek dat deze site bezoekt... Dat wil niet zeggen dat er niks noemenswaardig was. Ik ben verhuisd. Toch een moment van afsluiten en beginnen van een deel van mijn leven. Daarbij ontstond een interessante gewaarwording over de waarde van een huis.
In materiƫle waarde blijf ik mijzelf vertellen dat ik mij gelukkig mag prijzen. Zou dat in zo'n klikketie-klikketie apparaat zitten waarmee vroeger de producten werden gestickerd? Mijn oude huis is voor een huizenprijzen-gekte-bedrag verkocht en mijn nieuwe huis heb ik met brutaal overbieden gewonnen. Zoals de makelaar zei: "Je hebt 'm!" Daarbij zorgde de historisch-lage-rente-die-laag-zou-blijven-maar-al-is-verdubbeld voor maandlasten waar je je bijna voor zou schamen. Allemaal zoals de dingen gebeuren in gekke tijden.
Die tonnen aan geld zijn ongrijpbaar. Niet alleen kun je niet even wat kleingeld van de muur schrapen maar je kijkt niet naar een huis zoals je naar het bedrag op de huismerkkaas kijkt. Dat scheurtje in de verf van het kozijn dat bijgewerkt moet worden doet je wel denken hoeveel tientjes dat dan gaat kosten.
Zoals in veel liedjes treffend wordt bezongen, is een huis meer dan verf op een kozijn. Het is de plek waar herinneringen worden gemaakt en opgehaald. Het is een dak boven je hoofd in een storm en een beschutte plek onder je boom in de tuin. Het is waar je lacht en huilt en voor sommigen de plek waar je leven is begonnen. In die zin hoop ik dat mijn huis de komende jaren nog flink in waarde mag stijgen.